فساد در امتداد کمربند و جاده چین جریان می یابد

ابتکار کمربند و جاده چین (BRI) در این ماه هنگامی که وال استریت ژورنال گزارش داد که مقامات چینی برای کمک به وثیقه صندوق توسعه ایالت مالزی 1Malaysia Berhad ، معروف به 1MDB ، با تورم هزینه پروژه های زیربنایی ، به وثیقه کمک کردند.

داستان هنوز در حال آشکار شدن است: مقامات مالزی یک تحقیق را اعلام کردند. پکن گزارش را تکذیب کرده است. نخست وزیر پیشین مالزی ، نجیب رازاک ، که به اتهام فساد بیش از 1MDB متهم شده است ، ادعاهای علیه وی را رد می کند.

آنچه دیگر نمی توان انکار کرد این است که BRI با طراحی مات است. با محدود کردن بررسی در خارج ، عدم شفافیت ابتکار عمل به شرکت های چینی در بازارهای پرخطر حاشیه ای می بخشد و به پکن اجازه می دهد تا از پروژه های بزرگ برای اعمال نفوذ سیاسی استفاده کند.

البته ، شرکت های چینی تنها در متهم بودن به تأثیرگذاری در زمینه تأثیرگذاری نیستند. اما مقامات ایالات متحده و اتحادیه اروپا در پلیس شرکت های خود در خارج از کشور هوشیار هستند. چین در سال 2011 قانون رشوه خواری خارجی را اتخاذ کرد اما برای اجرای آن اقدامات کمی انجام داده است. شرکت های چینی نیز طبق یک مطالعه شفافیت بین المللی 100 شرکت در 15 بازار نوظهور ، جزء کمترین شفافیت هستند.

از آنجا که شرکت های چینی عمیق تر به بازارهای نوظهور می روند ، اجرای ناکافی و شیوه های ضعیف تجارت ، BRI را به یک مسیر جهانی از دردسر تبدیل می کنند. لیست طولانی از شرکت های چینی از بانک جهانی و سایر بانکهای توسعه چند جانبه به دلیل کلاهبرداری و فساد ، که همه چیز را از تورم هزینه ها گرفته تا دادن رشوه می گیرد ، رد شده است.

تجربه شرکت ساخت و ساز ارتباطات چین (CCCC) را در بین فعال ترین شرکت های BRI در نظر بگیرید. این کشور در سال 2009 به مدت هشت سال به دلیل پیشنهادات تقلب در قرارداد بزرگراه در فیلیپین توسط بانک جهانی مورد رد قرار گرفت. CCCC این ادعا را در آن زمان تکذیب کرد. سال گذشته ، شرکت تابعه آن ، مهندسی بندرگاه چین ، توسط وزرای دولت بنگلادشی متهم به ارائه رشوه به یک مقام بنگلادشی در رابطه با یک پروژه ساختمانی شد. CCCC بعداً به بلومبرگ گفت كه ادعاها "اشتباه" بوده است.

اما پس از مسدود شدن از بانک جهانی و سایر بانکهای توسعه چند جانبه ، شرکت های چینی هنوز هم می توانند برای پشتیبانی از خانه تماس بگیرند. بانک های سیاست خود پکن از اواخر قرن دو برابر شده اند ، و وام های چینی به کشورهای در حال توسعه اکنون از بانکهای اصلی توسعه چند جانبه تحت حمایت غربی فراتر می رود.

ادعاهای فساد تا حدی چند برابر می شود زیرا بزرگترین وام دهندگان چین مات هستند. پروژه ها پس از انتخاب پیمانکاران ، و شرایط وام به ندرت منتشر می شوند. همانطور که رئیس جمهور پیشین بانک سابق چین در سال 2007 گفت ، "ما یک جمله داریم: اگر آب خیلی واضح باشد ، شما هیچ ماهی نمی گیرید."

در بسیاری از کشورهای 80 به علاوه که BRI قصد اتصال آن را دارد ، فساد بومی است. در میان اقتصادهای شرکت کننده ، رتبه متوسط اعتباری ناخواسته است ، بنابراین وام دهندگان جایگزین دور می شوند. شرکت های ساختمانی چینی از این طریق سود می برند زیرا - تحت تأثیر تأمین مالی دولت و اغلب مالکیت دولت - آنها مایل به ریسک هایی هستند که دیگران نخواهند داشت. آنها همچنین می دانند که اگر روند کار سخت شود ، پکن می تواند از طرف آنها از نظر سیاسی مداخله کند.

چین ، مانند هر وام دهنده اصلی ، قبل از انتقال وجوه ، نفوذ سیاسی را به خوبی انجام می دهد. به عنوان مثال ، در سالهای اخیر ، چشم انداز وام های زیرساختی چین به ترغیب فیلیپین و کامبوج برای ارزیابی مجدد روابط نظامی یا دیپلماتیک با ایالات متحده کمک کرده است.

تمایل به رسیدگی به معاملات مالی عظیم ، فرصت های بیشتری را برای اهرم های سیاسی فراهم می کند. به عنوان مثال ، با توافق برای تورم هزینه های پروژه ، پکن می تواند پول را به دوستان خود در مکان های بلند قیف کند. براساس تحقیقات نیویورک تایمز ، در سریلانکا ، صندوق های ساخت و ساز چینی برای پیشنهاد انتخاب مجدد Mahinda Rajapaksa مورد استفاده قرار گرفته است. راجاپاکسا این ادعاها را تکذیب کرده است.

معامله پشتی می تواند به خودی خود منبع اهرم شود ، زیرا هر دو طرف می توانند خواستار تقاضا شوند و تهدید کنند که طرف دیگر را در معرض دید خود قرار دهند. اما پکن دست قوی تری دارد: مقامات چینی در برابر خطر شهرت مصون نیستند ، اما برخلاف بسیاری از رهبران در کشورهای دریافت کننده ، با انتخابات دموکراتیک روبرو نیستند. مقامات چینی نیز گزینه های بیشتری دارند. با توجه به تقاضای عظیم زیرساخت ها ، چین کشورهایی بیشتر از سرمایه گذاری های خود را نسبت به شرکای خود منابع جایگزین سرمایه گذاری دارد.

رویکرد بدبینانه پکن ممکن است باهوش به نظر برسد ، اما در واقع خطرناک و کوتاه بین است. هنگامی که پروژه ها به دلیل ملاحظات سیاسی یا فاسد انتخاب نشده اند و بازده کافی را ایجاد نمی کنند ، گیرندگان برای بازپرداخت وام تلاش می کنند. رسوایی ها ذینفعان واقعی این معاملات را نشان می دهند و نارضایتی مردمی رشد می کند. همانطور که اکنون رسوایی 1MDB نشان می دهد ، شهرت چین نیز رنج می برد.

رهبران آسیا که با انتخاب مجدد روبرو می شوند ، توجه خواهند کرد که نجیب BRI را به عنوان یک نجات بخش گرفت ، اما این یک نووز شد. نخست وزیر ماهاتیر محمد ، که سال گذشته در انتخابات ملی در نجیب شکست خورد ، آن را به یک موضوع اصلی انتخاباتی تبدیل کرد. وی پس از پیروزی ، تحقیقات را آغاز کرد و چندین پروژه را لغو کرد.

چین از اولین کسی که بدون نظارت کافی در دام پروژه های پرتاب قرار می گیرد ، دور است و چیزهای زیادی برای یادگیری دیگران دارد. وام دهندگان چند جانبه دقیقاً به این دلیل که اهدا کنندگان آنها بسیاری از اشتباهاتی را که شرکت های چینی اکنون تکرار می کنند ، شیوه های وام دهی دقیق تری ایجاد کرده اند.

تجربه ژاپن ، که اکنون مروج برخی از استانداردهای بالاترین زیرساخت های جهان است ، آموزنده است. هنگامی که رئیس جمهور پیشین فیلیپین ، فردیناند مارکوس در سال 1986 از مقام خود فرار کرد ، مقالات وی سیستم فساد را نشان می دهد که شامل ده ها شرکت ژاپنی است. شرمساری حاصل در توکیو به کاتالیز اصلاحات واقعی کمک کرد و منجر به شفافیت بیشتر ، رقابت بازتر و در نهایت منشور رسمی رسمی ژاپن شد.

تا زمانی که مقامات چینی استانداردهای شفافیت را بهبود بخشند ، جامعه بین المللی باید گزینه های بهتری برای وام های چینی ارائه دهد و خطرات رویکردهای مات برای ساخت زیرساخت ها را تبلیغ کند. رهبران کشورهای گیرنده نیز باید شفافیت بیشتری را طلب کنند - یا خطر غرق شدن در آبهای تیره بری را به خطر بیاندازند.

Jonathan E. Hillman یکی از همکاران ارشد صندلی سیمون در اقتصاد سیاسی و مدیر پروژه اتصال مجدد آسیا در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشنگتن ، D. C است.

تفسیر توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS) ، یک موسسه خصوصی و معاف از مالیات با تمرکز بر موضوعات بین المللی سیاست های عمومی تولید می شود. تحقیقات آن غیر حزبی و غیر اختصاصی است. CSIS مواضع سیاست خاصی را در پیش نمی گیرد. بر این اساس ، تمام دیدگاه ها ، مواضع و نتیجه گیری های بیان شده در این نشریه باید درک شود که صرفاً از نویسنده (ها) است.

© 2019 توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی. کلیه حقوق محفوظ است.