9 بازار اعتبار: وام گیرندگان ، وام دهندگان و نرخ بهره

شهر بازار چمبر در جنوب شرقی پاکستان به عنوان مرکز مالی برای 2400 کشاورز در روستاهای اطراف فعالیت می کند. در ابتدای فصل کاشت خریف در ماه آوریل ، هنگامی که کشاورزان پنبه و سایر محصولات نقدی را می کوشند ، کود و ورودی های دیگر را خریداری می کنند. ماهها از زمان فروش آخرین برداشت گذشته است و بنابراین تنها راهی که می توانند ورودی را بخرند وام گرفتن پول است و قول بازپرداخت در برداشت بعدی را می دهند. دیگران برای پرداخت داروها یا پزشکان وام می گیرند.

اما تعداد کمی از کشاورزان تاکنون از درهای شیشه ای براق و فولادی بانک JS در جاده حیدرآباد عبور کرده اند. درعوض ، آنها از یکی از تقریباً 60 شرکت کننده پول بازدید می کنند.

اگر آنها به دنبال وام بار اول باشند ، از طرف پولر به شدت مورد سؤال قرار می گیرند ، از سایر کشاورزان شناخته شده به وام دهنده خواسته می شوند ، و در بیشتر موارد وام محاکمه ای کوچک به عنوان آزمون اعتبار سنجی داده می شوند. وام دهنده احتمالاً برای بررسی وضعیت زمین ، حیوانات و تجهیزات کشاورز بازدید خواهد کرد. 1

وام دهندگان حق دارند محتاط باشند. اگر محصول کشاورز به دلیل خشکسالی یا عدم توجه از بین برود ، وام دهنده ضرر خواهد کرد. بر خلاف بسیاری از موسسات مالی ، وام دهندگان معمولاً نیازی به این ندارند که کشاورز برخی از املاک یا متعلقات - به عنوان مثال ، برخی از جواهرات طلا را کنار بگذارد - اگر کشاورز وام را بازپرداخت نکند ، ملک وام دهنده می شوند.

اگر وام گیرنده بار اول به اندازه کافی قابل اعتماد یا قابل اعتماد به نظر برسد ، به کشاورز وام پیشنهاد می شود. در چامبر ، این با متوسط نرخ بهره 78 ٪ در سال است. اگر وام گیرنده وام را در چهار ماه (دوره رشد محصول قبل از برداشت) پرداخت کند ، 100 روپیه وام گرفته شده قبل از کاشت به عنوان 126 روپیه بازپرداخت می شود. اما با دانستن اینکه بیش از نیمی از برنامه های وام رد می شوند ، وام گیرنده احساس خوشبختی می کند.

و در واقع ، وام گیرنده در چمبر ، حداقل در مقایسه با برخی از افراد 12000 کیلومتری در نیویورک ، که وام های کوتاه مدت را برای بازپرداخت بازپرداخت می کنند ، در هنگام ورود چک بعدی آنها ، دریافت می کند. این وام های پرداخت روزانه از 350 ٪ برخوردار استتا 650 ٪ در سال ، بسیار بالاتر از حداکثر نرخ بهره قانونی در نیویورک (25 ٪). در سال 2014 ، "سندیکای روز پرداخت" که این وام ها را ارائه می داد ، در درجه اول به ربایک جنایتکار متهم شد. 2

با توجه به نرخ بهره شارژ شده ، آیا تجارت وام در Chambar یا وام های پرداخت روز در نیویورک احتمالاً فوق العاده سودآور خواهد بود؟شواهد از چمبر نشان می دهد که اینگونه نیست. برخی از وجوه وام به کشاورزان از بانکهای تجاری مانند بانک JS با نرخ بهره به طور متوسط 32 ٪ در سال وام گرفته می شود و هزینه ای را برای پول دهنده ها نشان می دهد. و هزینه های غربالگری گسترده وام گیرندگان و جمع آوری بدهی ها ، سود حاصل از پول را نیز کاهش می دهد.

تا حدودی در نتیجه انتخاب های دقیق انجام شده توسط افراد پولی در Chambar ، پیش فرض نادر است. در مقابل ، نرخ پیش فرض وام های ساخته شده توسط بانک های تجاری بسیار بالاتر است - یکی در سه. موفقیت افراد پول در جلوگیری از پیش فرض مبتنی بر ارزیابی دقیق آنها از اعتماد احتمالی مشتریان است.

همه افراد از تست های اعتماد به نفس تعیین شده توسط افراد پول و وام دهندگان پرداخت نمی کنند-برخی از وام گیرندگان می توانند وام دریافت کنند. و در چمبر و نیویورک ، برخی از کسانی که این کار را انجام می دهند ، نرخ بهره بسیار بالاتری را نسبت به سایرین پرداخت می کنند.

مدتها قبل از وجود کارفرمایان ، کارمندان و بیکاران که در واحد قبلی مطالعه کردیم ، وام دهندگان و وام گیرندگان بودند. برخی از اولین سوابق مکتوب از هر نوع سوابق بدهی بودند. اختلاف در درآمد بین کسانی که وام می گیرند - مانند کشاورزان در چمبر و کسانی که به دنبال وام های پرداخت در نیویورک هستند - و کسانی که وام می دهند - مانند وام دهندگان پول در چمبر و وام دهندگان پرداخت در نیویورک - امروز منبع مهمی از نابرابری اقتصادی امروز هستند.

در این واحد ، وام گیرندگان و وام دهندگان و عملکرد بازار اعتبار را مطالعه می کنیم. ما ماهیت مزایایی را که از وام و وام گرفتن ناشی می شود ، بررسی می کنیم. ما همچنین نشان می دهیم که چگونه ماهیت بازارهای اعتباری می تواند این مزایا را محدود کند. مانند بازار کار ، بازار اعتبار برای عملکرد یک اقتصاد سرمایه داری ضروری است ، و همچنین مانند بازار کار ، بازار اعتبار با روش های مهم با بازارهای نان ، دوره های زبان و سایر کالاها و خدمات مورد مطالعه در واحد 7 متفاوت استبشر

9. 2 درآمد ، مصرف و ثروت

در زبان روزمره ، اصطلاحاتی مانند "پول" ، "ثروت" و "سرمایه گذاری" اغلب به صورت سست استفاده می شود. ما می شنویم که مردم می گویند: "من شغلی می خواهم که پول خوبی بپردازد" ، یا: "من می خواهم برای بازنشستگی مقداری پول سرمایه گذاری کنم" ، یا: "من باید مقداری پول قرض بگیرم تا من را تا پایان ماه ببینم.

برای درک بازار اعتبار ، باید نحوه استفاده از این شرایط در اقتصاد را روشن کنیم.

معلوم است که ، برای اقتصاددانان ، یکی از سخت ترین چیزها برای تعریف دقیق پول است. اقتصاددانان دوست دارند از نظر آنچه انجام می دهد ، پول را تعریف کنند. آنها به تعدادی از کارکردهایی که پول برآورده می شود اشاره می کنند. برخی از این کارکردها نیز توسط چیزهای دیگر انجام می شوند ، اما فقط پول تمام این کارکردها را انجام می دهد. ما در واحد 10 عمیق تر به این توابع خواهیم پرداخت.

اما در این مرحله ، ما فقط باید در مورد یک عملکرد پول فکر کنیم - پول "فروشگاه ارزش" است. به زبان ساده ، این بدان معنی است که هرکسی که پول دارد می تواند آن را به کالا و خدمات تبدیل کند. وقتی مردم می گویند پول بیشتری می خواهند ، آنچه واقعاً می خواهند بیشتر کالاها و خدماتی است که پول خریداری می کند.

• "من شغلی می خواهم که پول خوبی بپردازد" به این معنی است: "من شغلی می خواهم که به من امکان دهد چیزهای بیشتری داشته باشم."
• "من می خواهم برای بازنشستگی مقداری پول سرمایه گذاری کنم ،" به این معنی است: "من می خواهم برخی از مصرف کالاها و خدمات خود را تا زمان بازنشستگی به تعویق بیندازم."
• "من باید مقداری پول قرض بگیرم تا تا پایان ماه مرا ببینم ،" به این معنی است: "من می خواهم هزینه هایی را تهیه کنم تا بتوانم سطح مصرف مورد نظر خود را تا پایان ماه حفظ کنم." (این است. "، به طور مهم ، پیشبرد ، زیرا وام گرفتن به این معنی است که مصرف بالاتر در این ماه باید حاکی از مصرف کمتر در تاریخ بعدی باشد).

چرا پاراگرافهای ما دقیق تر از جملات اصلی هستند؟در هر حالت ، آنها بر انگیزه شخص تمرکز می کنند. یکی از راه های نشان دادن این ، توجه داشته باشید که پول خود نقش منحصر به فردی در جملات اصلی ندارد. بدین ترتیب:

• "من شغلی با مزایای حاشیه ای خوب می خواهم ،" هنوز به این معنی است: "من شغلی می خواهم که به من امکان دهد چیزهای بیشتری داشته باشم."
• "من می خواهم برای بازنشستگی در بازار سهام سرمایه گذاری کنم ،" هنوز به این معنی است: "من می خواهم برخی از مصرف کالاها و خدمات خود را تا زمان بازنشستگی به تعویق بیندازم."
• "من برای دیدن من تا پایان ماه باید اضافه برداشت خود را افزایش دهم ،" هنوز به این معنی است: "من می خواهم هزینه هایی را تهیه کنم تا بتوانم تا پایان ماه میزان مصرف مورد نظر خود را حفظ کنم."

در این واحد ، ما هر بحث دیگری را در مورد پول به تعویق می اندازیم. ما ابتدا بر روی مصرف و سرمایه گذاری مستقیماً از نظر کالا و خدمات و ثروت به عنوان قدرت بالقوه هزینه تمرکز می کنیم. سپس ما نقش وام و وام را در این امکان را برای تغییر هزینه ها در طول زمان تجزیه و تحلیل می کنیم. ما به موضوع باز می گردیم که در واحد 10 چه پول و چه می کند.

ثروت

یکی از راه های فکر کردن در مورد میزان ثروت که شما به عنوان یک خانواده دارید این است که بیشترین مبلغی است که می توانید بدون وام گرفتن هزینه کنید ، پس از پرداخت بدهی های خود و جمع آوری بدهی های بدهکار به شما - برای مثال ، اگر خود را فروخته اید. خانه ، ماشین و هر آنچه که متعلق به شما بود.

درآمد میزان درآمد کار ، سود سهام ، سود ، اجاره و سایر پرداخت ها (از جمله نقل و انتقالات از دولت) دریافت شده توسط یک بازیگر اقتصادی ، خالص مالیات های پرداخت شده ، اندازه گیری شده در یک دوره زمانی ، مانند یک سال. حداکثر مبلغی که می توانید مصرف کنید و ثروت خود را بدون تغییر بگذارید. همچنین به عنوان: درآمد یکبار مصرف. همچنین ببینید: درآمد ناخالص. سرمایه انسانی سهام دانش ، مهارت ها ، ویژگی های رفتاری و خصوصیات شخصی که میزان بهره وری نیروی کار یا درآمد نیروی کار یک فرد را تعیین می کند. این بخشی از موقوفات یک فرد است. سرمایه گذاری در این امر از طریق آموزش ، آموزش و جامعه پذیری می تواند سهام را افزایش دهد و چنین سرمایه گذاری یکی از منابع رشد اقتصادی است. همچنین ببینید: موقوفه ، بهره وری نیروی کار. دستمزد درآمد ، حقوق و سایر درآمد حاصل از نیروی کار. متغیر جریان یک مقدار در هر واحد زمان ، مانند درآمد سالانه یا دستمزد ساعتی اندازه گیری می شود. همچنین ببینید: متغیر سهام. متغیر سهام یک مقدار در یک نقطه از زمان اندازه گیری می شود. واحدهای آن به زمان بستگی ندارد. همچنین ببینید: متغیر جریان. درآمد یکبار مصرف یکبار مصرف در دسترس پس از پرداخت مالیات و دریافت نقل و انتقالات از دولت. استهلاک از دست دادن ارزش شکلی از ثروت که یا از طریق استفاده (سایش و پارگی) یا گذر زمان (منسوخ) رخ می دهد.

اصطلاح ثروت نیز گاهی اوقات به معنای وسیع تری به کار می رود تا جنبه های غیرمادی یا نامشهود مانند سلامتی ، مهارت و توانایی کسب درآمد (سرمایه انسانی خود) را در بر بگیرد. اما ما از تعریف باریک تر از ثروت مادی در این واحد استفاده خواهیم کرد زیرا ما روی اشکال ثروت تمرکز می کنیم که به طور بالقوه می تواند به هزینه کالاها و خدمات تبدیل شود.

درآمد

درآمد مبلغ پولی است که شما در طی برخی از دوره های زمانی دریافت می کنید ، خواه از درآمد بازار ، دارایی هایی که شما در اختیار دارید ، یا به عنوان نقل و انتقالات از دولت.

از آنجا که در طی یک دوره زمانی اندازه گیری می شود (مانند هفتگی یا سالانه) ، این یک متغیر جریان است که در شکل 9. 1 در زیر نشان داده شده است. ثروت یک متغیر سهام است ، به این معنی که ابعاد زمانی ندارد. در هر لحظه از زمان فقط وجود دارد. در این واحد ، ما فقط درآمد پس از مالیات را در نظر می گیریم که به عنوان درآمد یکبار مصرف نیز شناخته می شود.

برای برجسته کردن تفاوت بین ثروت و درآمد، مانند شکل 9. 1 به پر کردن وان حمام فکر کنید. ثروت مقدار (ذخیره) آب در وان است، در حالی که درآمد جریان آب به داخل وان است. جریان ورودی با لیتر (یا گالن) در دقیقه اندازه گیری می شود. ذخیره آب با لیتر (یا گالن) در یک لحظه خاص در زمان اندازه گیری می شود.

شکل 9. 1 ثروت، درآمد، استهلاک و مصرف: قیاس وان حمام.

همانطور که دیدیم، برخی از ثروت ها به شکل های فیزیکی مانند خانه، ماشین، اداره، یا کارخانه شکل می گیرد. ارزش ثروت فیزیکی، یا به دلیل استفاده یا صرفاً گذشت زمان، رو به کاهش است. این کاهش در ارزش سهام ثروت در طول زمان، استهلاک نامیده می شود. با استفاده از قیاس وان حمام، استهلاک میزان تبخیر آب است. در اقتصاد، نمونه ای از استهلاک، کاهش ارزش خودرو با مسافت پیموده شده و با افزایش سن است. مانند درآمد، استهلاک یک جریان است (مثلاً می توانید آن را به دلار در سال برای ماشین یا رایانه اندازه گیری کنید)، اما منفی است.

وقتی استهلاک را در نظر می گیریم، باید بین درآمد خالص و درآمد ناخالص تمایز قائل شویم. درآمد ناخالص جریان درآمد قابل تصرف در وان حمام است. یا به ثروت می افزاید، یا برای هزینه مصرف استفاده می شود یا به عنوان استهلاک از بین می رود. قبل از ورود درآمد به وان حمام، مالیات ها کم می شود و نقل و انتقالات اضافه می شود، مانند پرداخت مستمری از دولت. درآمد خالص سود بخشی از جریان ورودی به وان حمام است، و همچنین دریافت خالص حواله‌های دیگران (مانند هدایا).

درآمد خالص از استهلاک درآمد قابل تصرف منهای استهلاک. همچنین ببینید: درآمد قابل تصرف، درآمد ناخالص، استهلاک. پس انداز هنگامی که مخارج مصرف کمتر از درآمد خالص باشد، پس انداز صورت می گیرد و ثروت افزایش می یابد. همچنین ببینید: ثروت.

درآمد خالص از استهلاک حداکثر مقداری است که می توانید مصرف کنید و ثروت خود را بدون تغییر باقی بگذارید.

مصرف، پس انداز و سرمایه گذاری

آب نیز از وان خارج می شود. جریان عبوری از زهکشی مصرف نامیده می شود و همانطور که درآمد خالص آن را افزایش می دهد، ثروت را کاهش می دهد.

مصرف اندازه‌گیری شده شامل هزینه‌هایی برای کالاهایی است که خدماتی را در مدت زمان طولانی ارائه می‌کنند، مانند صفحه نمایش، دوچرخه و خودرو. در مواردی که خدمات در یک دوره بسیار طولانی مانند مسکن جدید ارائه می شود، هزینه ها به عنوان سرمایه گذاری طبقه بندی می شود.

هنگامی که مصرف کمتر از درآمد خالص باشد ، یک فرد (یا خانواده) پس انداز می کند ، بنابراین ثروت افزایش می یابد. ثروت انباشت پس انداز گذشته و فعلی است. پس انداز می تواند به عنوان مثال در سپرده های بانکی یا دارایی های مالی ، مانند سهام (همچنین به عنوان سهام) در یک شرکت یا اوراق قرضه دولتی ، چندین فرم را به خود اختصاص دهد. اینها اغلب با سرمایه گذاری در صندوق بازنشستگی به طور غیرمستقیم برگزار می شود. به زبان روزمره این خریدها بعضاً به عنوان "سرمایه گذاری" گفته می شود ، اما در اقتصاد سرمایه گذاری به معنای هزینه برای کالاهای سرمایه ای است که خدمات را در مدت زمان طولانی مانند تجهیزات یا ساختمانها ارائه می دهند.

تمایز بین سرمایه گذاری و خرید سهام یا اوراق قرضه (که گاهی اوقات به آن سرمایه گذاری مالی گفته می شود) توسط یک تجارت اختصاصی اختصاصی نشان داده شده است. در پایان سال ، مالک تصمیم می گیرد با درآمد خالص خود چه کاری انجام دهد. از درآمد خالص ، او در مورد هزینه مصرف خود برای سال آینده تصمیم می گیرد و باقیمانده را نجات می دهد ، بنابراین ثروت وی افزایش می یابد.

وی با پس انداز خود می تواند دارایی های مالی خریداری کند که بودجه ای را برای مشاغل یا دولت فراهم می کند ، مانند سهام یا اوراق قرضه. کمک به صندوق بازنشستگی شخصی نمونه ای از استفاده از پس انداز برای خرید دارایی های مالی است. یا در عوض ، او می تواند برای گسترش مشاغل خود برای دارایی های جدید مانند رایانه هزینه کند ، که این هزینه سرمایه گذاری خواهد بود.

به طور خلاصه: در این مثال ، ثروت صاحب مشاغل کوچک افزایش یافته است. شکلی که افزایش ثروت به دست می آورد ، ترکیبی از پول (سپرده های بانکی) ، دارایی های مالی (اوراق بهادار ، سهام و دارایی صندوق بازنشستگی) و دارایی های فیزیکی (تجهیزات رایانه ای برای تجارت وی) است.

وام و وام گرفتن

خانوارها از بانکها ، شرکتهای مالی ، وام دهندگان پرداخت روزانه یا افراد دیگر وام می گیرند تا برای دوام و غیر قابل استفاده و خرید مسکن صرف کنند. مشاغل و دولت ها نیز وام می گیرند. هنگامی که یک خانواده با پس انداز خود اوراق بهادار می کند ، آنها وام به دولت (یک اوراق قرضه دولتی) یا یک تجارت (یک اوراق بهادار شرکت) می دهند.

سوال 9. 1 پاسخ (ها) صحیح را انتخاب کنید

کدام یک از گفته های زیر صحیح است؟

• ثروت مادی شما بیشترین مبلغی است که می توانید بدون وام گرفتن مصرف کنید. این شامل ارزش خانه ، ماشین ، پس انداز مالی و سرمایه انسانی شما است.
• خالص درآمد استهلاک حداکثر مبلغی است که می توانید مصرف کرده و ثروت خود را بدون تغییر بگذارید.
• در اقتصاد ، سرمایه گذاری به معنای صرفه جویی در دارایی های مالی مانند سهام و اوراق قرضه است.
• استهلاک ضرر در پس انداز مالی شما به دلیل حرکات نامطلوب در بازار است.

• سرمایه انسانی ، مانند سلامتی ، مهارت و توانایی درآمد شما ، ثروت غیرمادی است.
• درآمد خالص استهلاک ، جریان است که با سهام ثروت شما مطابقت دارد ، بنابراین اگر همه آن را مصرف کنید ، ثروت شما بدون تغییر است.
• اگرچه به زبان روزمره خرید دارایی های مالی گاهی اوقات به عنوان سرمایه گذاری گفته می شود ، در اقتصاد ، سرمایه گذاری به معنای هزینه کالاهای سرمایه مانند ماشین آلات ، تجهیزات و مسکن است.
• استهلاک از دست دادن ارزش از طریق سایش و پارگی یا گذر زمان است.

سوال 9. 2 پاسخ (ها) صحیح را انتخاب کنید

آقای باند 500000 پوند ثروت دارد. وی درآمد بازار 40،000 پوند در سال دارد که در آن 30 ٪ مالیات می شود. ثروت آقای باند شامل برخی از تجهیزات است که هر سال 5000 پوند کاهش می یابد. بر اساس این اطلاعات ، کدام یک از گفته های زیر صحیح است؟

• درآمد یکبار مصرف آقای باند 40،000 پوند است.
• درآمد خالص آقای باند 28000 پوند است.
• حداکثر میزان هزینه مصرف ممکن برای اوراق قرضه MR 23،000 پوند است.
• اگر آقای باند تصمیم بگیرد 60 ٪ از درآمد خالص خود را صرف مصرف و بقیه سرمایه گذاری کند ، سرمایه گذاری وی 9،200 پوند است.

• درآمد یکبار مصرف آقای اوراق بهادار درآمد بازار وی است که مالیات کمتری دارد که 40،000 پوند 0. 7 = 28،000 پوند است.
• درآمد خالص آقای باند درآمد یکبار مصرف او منهای استهلاک است که 28،000 پوند - 5،000 پوند = 23،000 پوند است.
• 23،000 پوند درآمد خالص آقای اوراق قرضه است. مصرف این مبلغ ثروت او را تغییر نمی دهد. با این حال ، آقای باند همچنین می تواند تمام ثروت خود را مصرف کند ، بنابراین حداکثر هزینه مصرف احتمالی وی 500،000 + 23،000 پوند = 523،000 پوند است.
• شصت درصد از درآمد خالص وی 13. 800 پوند است و 9،200 پوند برای خرج کردن برای سرمایه گذاری باقی مانده است.

منحنی بی تفاوتی منحنی نقاط را نشان می دهد که ترکیبی از کالاهایی را نشان می دهد که سطح مشخصی از ابزار را برای فرد فراهم می کند. ترجیح ارزیابی های طرفدار و-con از نتایج احتمالی اقداماتی که ممکن است انجام دهیم ، مبنایی را تشکیل می دهیم که با استفاده از آن در مورد یک دوره عمل تصمیم می گیریم. هزینه فرصت هزینه فرصت برخی از اقدامات یک مزیت برتر است که شما از آن لذت می برید اگر در عوض اقدام دیگری انجام داده اید. هزینه ای به دلیل انتخاب هزینه ای که شما به نفع شما تجربه کرده اید در صورت انتخاب B.

9. 3 وام: آوردن مصرف به موقع

وام و وام در مورد تغییر مصرف و تولید به مرور زمان است. MoneyLender بودجه ای را به کشاورز ارائه می دهد تا در حال حاضر کود را خریداری کند ، پس از بلوغ محصول ، پس از آن که محصول خوب است ، بازپرداخت کنید. وام گیرنده پرداخت در پایان ماه پرداخت می شود اما اکنون نیاز به خرید مواد غذایی دارد. وام گیرنده قدرت خرید آینده را به زمان حال به ارمغان می آورد.

برای درک وام و وام ، از مجموعه های امکان پذیر و منحنی های بی تفاوتی استفاده خواهیم کرد. در واحد 4 و واحد 5 ، شما مطالعه کردید که چگونه الکسی و آنجلا بین اهداف متناقض ، مانند وقت آزاد و نمرات یا دانه ها انتخاب می کنند. آنها بر اساس ترجیحات توصیف شده توسط منحنی های بی تفاوتی که نشان می دهد چقدر آنها یک هدف را نسبت به دیگری ارزیابی می کنند ، از مجموعه امکان پذیر انتخاب کردند.

در اینجا ، خواهید دید که همان مجموعه امکان پذیر و تجزیه و تحلیل منحنی بی تفاوتی برای انتخاب بین داشتن چیزی در حال حاضر و داشتن چیزی بعداً اعمال می شود. در واحدهای قبلی دیدیم که گذراندن وقت آزاد راهی برای گرفتن کالاهای بیشتر ، نمرات یا دانه است. خواهیم دید که رها کردن برخی از کالاها که اکنون از آن لذت می برند ، گاهی اوقات به ما اجازه می دهد تا بعداً کالاهای بیشتری داشته باشیم. هزینه فرصت برای داشتن کالاهای بیشتر در حال حاضر کالاهای بعدی کمتر است.

وام و وام به ما امکان می دهد ظرفیت خود را برای خرید کالا و خدمات در طول زمان تنظیم کنیم. وام گرفتن به ما اجازه می دهد تا اکنون بیشتر بخریم اما ما را محدود می کند تا بعداً کمتر بخریم.

برای دیدن این که چگونه این کار می کند ، در مورد جولیا فکر کنید. او می تواند روی خانواده خود (اکنون و در آینده) حساب کند تا ضروریات لخت را تأمین کند. اما او دوست دارد اکنون بیشتر مصرف کند. او ممکن است یک وام گیرنده پرداخت روز در نیویورک سیتی یا کشاورز در Chambar در زمان کاشت باشد ، یا شاید او به تازگی فارغ التحصیل شده باشد و قبل از شروع اولین کار خود باید دوره ای را تأمین کند.

جولیا می داند که ، در دوره بعدی ("بعداً") ، هنگام پرداخت هزینه یا زمان فروش محصول ، 100 دلار خواهد داشت. وضعیت جولیا در شکل 9. 2 نشان داده شده است. هر نقطه از شکل ، ترکیبی از مصرف جولیا را فراتر از نیازهای برهنه ارائه شده توسط خانواده وی نشان می دهد - هم اکنون (در محور افقی اندازه گیری شده است) و بعد (اندازه گیری شده در محور عمودی).

ما از چهره ای مانند این در کل واحد استفاده خواهیم کرد و اغلب به "شیب" خطوط و منحنی هایی که ترسیم می کنیم اشاره خواهیم کرد. ممکن است از مطالعه هندسه به یاد داشته باشید که وقتی یک خط از سمت چپ به راست به سمت پایین می رود ، شیب منفی است. این منطقی است - برای بدست آوردن درآمد بیشتر (تغییر مثبت) ، جولیا بعداً درآمد کمتری را می پذیرد (یک تغییر منفی).

هنگامی که اقتصاددانان در مورد "شیب" تجارت بین اکنون و بعد صحبت می کنند ، معمولاً با استفاده از ارزش مثبت این تعداد ، موارد را در توضیحات ساده می کنند. این به دست آوردن مقدار مطلق شیب نامیده می شود. وقتی در این واحد به "شیب" یک خط یا منحنی مراجعه می کنیم ، به مقدار مطلق اشاره خواهیم کرد ، بنابراین شیب همیشه یک عدد مثبت است. وقتی توصیف معامله ای را که وام گیرندگان انجام می دهند ، این کار را آسان تر خواهید کرد.

جولیا آزاد نیست که به سادگی ترکیبی از مصرف را اکنون و بعد انتخاب کند. او مجبور است آنچه را که مصرف می کند و بالاتر از آنچه خانواده خود ارائه می دهد خریداری کند.< Pan> هنگامی که اقتصاددانان در مورد "شیب" تجارت بین اکنون و بعد صحبت می کنند ، معمولاً با استفاده از ارزش مثبت این تعداد ، موارد را در توضیحات ساده می کنند. این به دست آوردن مقدار مطلق شیب نامیده می شود. وقتی در این واحد به "شیب" یک خط یا منحنی مراجعه می کنیم ، به مقدار مطلق اشاره خواهیم کرد ، بنابراین شیب همیشه یک عدد مثبت است. وقتی توصیف معامله ای را که وام گیرندگان انجام می دهند ، این کار را آسان تر خواهید کرد.