سرمایه‌گذاری شخصی در مقابل بیمه‌شده کامل: کاهش هزینه‌ها برای کسب‌وکار شما

روز گذشته با یک صاحب کسب و کار با 50 کارمند در مورد بیمه درمانی او صحبت می کردم. از او پرسیدم که آیا تا به حال خودش سرمایه گذاری کرده است؟

پاسخ او: «اوه، ما خیلی کوچک هستیم که نمی‌توانیم خودمان سرمایه‌گذاری کنیم.»

من این را اغلب از کارفرمایان کوچکتر می شنوم. در حالی که این درست است که بیشتر طرح‌های سلامتی با بودجه شخصی بیش از 200 کارمند دارند، این بدان معنا نیست که گزینه‌های جالب و ارزشمندی با تأمین مالی شخصی برای گروه‌های کوچک‌تر نیز وجود ندارد. تأمین مالی به گروهی به کوچکی 25 کارمند تحت پوشش این فرصت را می دهد تا ببینند و بفهمند که دلارهای سلامتی آنها به کجا می رود. این گروه همچنین می تواند به طور بالقوه کنترلی بر این سرمایه گذاری قابل توجه داشته باشد.

تامین مالی شخصی چیست؟

به طور خلاصه، طرح سلامتی خود تأمین مالی، همانطور که از نام آن پیداست، شامل پرداخت مطالبات بهداشتی کارکنان در صورت وقوع است. با یک طرح سلامت کاملاً بیمه شده، کارفرما هر ماه مبلغ معینی (حق بیمه) را به شرکت بیمه سلامت پرداخت می کند. در مقابل، شرکت بیمه هزینه های مراقبت های بهداشتی کارکنان را پوشش می دهد. با یک طرح کاملاً بیمه شده، هیچ خطر اضافی برای کارفرما وجود ندارد. کارفرما دقیقاً می داند که برنامه آنها قرار است هر سال چقدر هزینه داشته باشد. نکته منفی این است که اگر کارمندان سالم باشند و از مراقبت های بهداشتی زیادی استفاده نکنند، کارفرما مبلغ قابل توجهی را خرج کرده است و هیچ یک از پول را پس نمی گیرد.

با تامین مالی خود، برعکس اتفاق می افتد: هر چه کارکنان سالم تر باشند، هزینه های طرح کمتر خواهد بود.

این پویایی در بدترین وضعیت همه‌گیری کووید-19، زمانی که بسیاری از کارفرمایان خودسرانه شاهد کاهش قابل توجهی در هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی خود بودند، به‌دلیل کاهش استفاده از خدمات مراقبت‌های بهداشتی غیرکووید در سراسر بازار عمومی، به شیوه‌ای تا حدی غیرمعمول ظاهر شد.

به طور معمول، کارفرمایان با برنامه های خود تأمین مالی، یک مدیر شخص ثالث (TPA) را برای اجرای طرح سلامت انتخاب می کنند (من هنوز کارفرمایی را ملاقات نکرده ام که بخواهد صورت حساب های پزشک را از طرف کارمندان خود دریافت کند). TPA ادعاها را به محض رسیدن از پزشک، بیمارستان یا داروخانه پردازش می کند. آنها با دسترسی به حساب بانکی که کارفرما برای این منظور ایجاد کرده است، مطالبات را پرداخت می کنند.

علاوه بر دولت ، یک کارفرما می خواهد پوشش متوقف شده را برای محافظت از خود در برابر ادعاهای بزرگ خریداری کند. خطر آشکار در تأمین مالی خود وضعیت ادعاهای بزرگ است. درمان سرطان به راحتی می تواند بیش از 200000 دلار در سال اول هزینه داشته باشد و اغلب در محدوده شش رقم در سال برای سالها پس از تشخیص ادامه می یابد. من مرتباً ادعاهای مربوط به بیماری های جدی را می بینم که بیش از نیم میلیون دلار در سال برای مراقبت از یک فرد است. برای یک کارفرمای کوچک ، چنین هزینه ای به طور بالقوه ویرانگر است-جایی که از بین رفتن متوقف می شود.

از دست دادن توقف چیست؟

من همیشه توصیه می کنم کارفرمایان کوچک دو نوع پوشش از دست دادن توقف را خریداری کنند. از بین رفتن انفرادی یا خاص ، پوشش را برای هر فرد در این طرح فراهم می کند. کل هزینه از دست دادن کل هزینه سالانه برنامه بهداشت را پوشش می دهد. با توقف از دست دادن فردی ، مبلغی تعیین شده است که شرکت بیمه 100 ٪ از مطالبات تحت پوشش عضو را برای سال پوشش می دهد. مبلغ از دست دادن فردی ممکن است 30،000 دلار باشد ، به این معنی که کارفرما مسئولیت 30،000 دلار مراقبت های بهداشتی برای هر فرد تحت پوشش این طرح را بر عهده دارد. هر چیزی بالاتر از 30،000 دلار به طور کامل توسط شرکت بیمه پرداخت می شود.

کلکش از بین رفتن کل محدودیت بالایی را برای هزینه های کلی برنامه فراهم می کند. این امر به کارفرمایان امنیت این امکان را می دهد که از نظر هزینه سالانه حد بالایی داشته باشد که این طرح از آن تجاوز نکند.

بودجه سطح

یک برنامه شخصی که از خود تأمین می شود برای کارفرمایان کوچکتر یک برنامه با بودجه سطح است. بودجه سطح نوعی تأمین مالی است که در آن شرکت بیمه تمام قطعات مؤلفه-مدیریت ، از دست دادن متوقف و ادعاها-را به یک حق بیمه ماهانه مناسب که کارفرما می پردازد ، می پردازد. به نظر می رسد بسیار حق بیمه کاملاً بیمه شده است زیرا کارفرما دقیقاً می داند هزینه آنها برای هر فرد در هر ماه چقدر خواهد بود. تفاوت در این است که در یک برنامه با بودجه سطح ، مطالبات پرداخت شده توسط کارفرما توسط شرکت بیمه ردیابی می شوند و در پایان سال در صورت وجود مازاد مطالبات ، کارفرما می تواند مقداری یا تمام مازاد را دریافت کند. این بدان معناست که وقتی کارمندان سالم هستند و ادعاها پایین تر هستند ، ممکن است ادعاهای مازاد به این طرح بازگردد. من این راه حل را برای گروه های کوچکتر دوست دارم زیرا این امکان را به امنیت ساختار حق بیمه کاملاً بیمه شده می دهد ، با این امکان که می تواند در یک تجربه مطالبات مطلوب شرکت کند. و در یک سال بد ، اسپانسر این طرح حداکثر مسئولیت خود را به پیش می برد و مسئولیت پرداخت کسری مطالبات را بر عهده ندارد.

وزن جوان و منفی

بزرگترین مزیت تامین مالی خود پتانسیل صرفه جویی در هزینه است. اگر کارمندان نسبتاً سالم باشند و از طرح سلامت زیاد استفاده نکنند، هزینه های کارفرما کمتر از زمانی است که طرح کاملاً بیمه شده باشد. با تأمین مالی خود، از پرداخت مالیات بر حق بیمه و مشارکت در حاشیه سود شرکت بیمه نیز اجتناب می کنید. سرمایه‌گذاری شخصی تقریباً بی‌نهایت امکانات خلاقانه برای مدیریت هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی طرح به شما می‌دهد، که در یک ترتیب کاملاً بیمه‌شده و همراه در دسترس نیستند.

پس چرا یک کارفرما از خود سرمایه گذاری نمی کند؟برخی از کارفرمایان هستند که هنوز بهترین راه برای آنها یک طرح کاملاً بیمه شده است. کارفرمایان بدون زمان یا منابع برای اختصاص دادن به یک برنامه عملی تر و پیچیده احتمالا باید با یک طرح ساده تر مانند یک طرح کاملاً بیمه شده باقی بمانند. تأمین مالی شخصی دارای تعدادی الزامات انطباق است که همیشه برای یک طرح کاملاً بیمه شده وجود ندارد، مانند الزامات عدم تبعیض و 5500 پرونده مالیاتی. علاوه بر این، کارفرمایی بدون جریان نقدی پایدار ممکن است احساس کند که نوسانات بالقوه هزینه از ماه به ماه خود تأمین مالی فشار زیادی بر امور مالی شرکت آنها وارد می کند.

برای برنامه‌های بهداشتی گروهی، هیچ‌گونه یکسانی وجود ندارد. نکته مهم این است که قبل از اینکه بفهمید آیا می تواند برای تجارت شما مناسب باشد یا خیر، هیچ گزینه ای را رد نکنید.

ترتیبات مختلف تامین مالی را بررسی کنید و بر اساس منابع مالی و منابع خود بهترین انتخاب را برای شرکت خود داشته باشید. من بارها دیده ام که سرمایه شخصی باعث صرفه جویی در پول کارفرمایان شده است. با این حال، گاهی اوقات این انتخاب مناسب برای یک کارفرما نیست. برای آن کارفرمایان، یک طرح کاملاً بیمه شده ثبات و سادگی مورد نیاز آنها را فراهم می کند.